Chili en Argentinië

Na een lange vliegreis zijn we geland in Chili. De eerste dagen wilden we wat relaxen dus hebben weer gelijk de bus gepakt richting Valparaíso. Een schattig dorp/stad aan het water en tegen de heuvels. Die avond nog wat in het dorp gelopen en op tijd naar bed. Alhoewel het een aardig verschil is met Australië en Nieuw-Zeeland, is Chili gelukkig nog aardig ontwikkeld.
S nachts werden we even opgeschrikt door een aardbeving maar gelukkig was die maar 4.9.

Volgende dag naar Vina del Mar om daar lekker op het strand te liggen. Vrijdag eerst in Vina de toerist attracties bekeken. Een park met amfitheater, paar kerken en andere oude gebouwen. Hier waren de scheuren van eerdere aardbevingen goed te zien, sommige gebouwen stonden op instorten. Daarna weer lekker naar het strand gegaan. Richting de avond terug naar Valparaíso en daar nog wat dingen gezien. Valparaíso staat bekend om de liftjes, eigenlijk kleine kabelbanen, die de heuvels op gaan. De oudste is uit 1883, die hebben we gedaan en naar beneden gelopen. Zaterdagochtend eerst naar een andere lift die je ook naar een tunnel voert en daarna naar La Sebastiana, het voormalig huis van Nobelprijs winnaar Pablo Neruda. Was een mooi huis, maar iets meer van verwacht. Onderweg probeerden we nog een mooi uitzicht op de foto te zetten. Omdat dit niet lukte werden we door een aardige oude man uitgenodigd om vanaf zijn balkon/dakterras de foto te nemen. Goede verbetering! Daarna de bus richting Santiago gepakt.

Zondag een free tour door Santiago gedaan, die behalve een zelf te bepalen fooi ook echt gratis is. De gids leidde ons langs alle hoogtepunten van de stad en vertelde het nodige over geschiedenis en andere achtergronden. Zo weten we nu dat er voor zwerfhonden beter gezorgd wordt dan zwervers. Dat Bolivia ieder jaar op 23 maart de dag van het strand heeft om te proberen een kustlijn terug te krijgen van Chili. En dat bij een tiental koffietenten elke dag de luiken een minuut dichtgaan om dan naakt koffie te schenken (helaas alleen door vrouwen) en daarna weer over te gaan tot de orde van de dag. Na de tour uit eten gegaan maar het kopje koffie maar overgeslagen!

Maandag zijn we de stad verder nog wezen bekijken op eigen houtje. Eerst naar een oud metro station Mapocho dat tegenwoordig dienst doet als cultureel centrum. Door een van de aardbevingen kan er geen metro meer komen. Hierna door Mercado central, de vismarkt, gelopen. Sfeervol en alle obers doen erg veel moeite om je aan tafel te krijgen. Bij ons niet gelukt. Door de winkelstraat richting Parijs, Londen, langs een huis waar tegenstanders van Pinochet werden gemarteld, om uiteindelijk bij de souvenirmarkt te komen. Deze was tegenover Santa Lucia Hill. We konden het toch niet laten om deze heuvel te beklimmen. Gelukkig was er een trap! Bovenaan was het uitzicht schitterend. Je kon bijna heel Santiago zien met op de achtergrond de Andes. Nog even gerelaxed in het park en 's avonds in het hostel voor het eerst Pisco Sour gedronken, een lokaal drankje. We zijn er nog niet helemaal uit waar het precies naar smaakt, enigszins naar tequila en de meningen zijn ook verdeeld of het lekker is.

De laatste dag in Santiago hebben we de laatste souvenirs gescoord. Daarna zijn we naar het Nationaal Historisch museum geweest. Het zal vast erg interessant zijn geweest, ze waren alleen vergeten om de Engelse vertaling erbij te zetten. Tijdens de free tour werden we gewezen op het beste ijssalon van Santiago dan niet van Chili. Hier hebben we genoten van 2 soorten chocola, tutti frutti en maracuja. Daarna weer lekker in het park gechilled met bijna 40 graden. Voor het eerst met de nachtbus. Bijna twaalf uur lang stil zitten. Gelukkig viel het mee.

In Pucon gekeken wat we allemaal kunnen doen. Besloten om in de middag richting de vulkaan te gaan. Alhoewel het toch kriebelde, hebben we besloten om hem niet te beklimmen. Aan de voet hebben we wel wat gewandeld en omdat de echte route niet uitdagend genoeg was nog een stukje van het pad af gegaan. Na een uur waren we bijna bevroren en zijn we terug gegaan. Volgende dag zijn we gaan fietsen. Gelukkig was de temperatuur weer aardig opgeklommen en werden we constant vergezeld door de zon. Omdat de weg niet zo duidelijk was als die was uitgelegd, alsmaar rechtdoor terwijl je naar links moest, hadden we al bijna tien kilometer er opzitten voordat we aan de tocht begonnen. Eerst richting watervallen, Ojo de Caburgua, en daarna naar Lago Caburgua. De tocht ging over kiezels en heuvel op heuvel af. Aardig vermoeiend dus. Terug zijn we maar over de normale weg gegaan, was stuk vlakker. Uiteindelijk hebben we ongeveer 55km gereden!

Hierna naar Puerto Varas. Een van oorsprong Duits dorpje, dat was natuurlijk al fout. Verder was er weinig te doen, s avonds wilden we voor een drankje maar een bar of iets kenden ze niet. Puerto Varas ligt aan Lake Llanquihue en daar om heen liggen meerdere vulkanen. De foto's bij zonsondergang waren schitterend. Zaterdags zijn we naar Petrohue geweest waar watervallen tussen de door lava gevormd rotsen stromen. Erg mooi gezicht met de vulkanen op de achtergrond. Daarna gelopen richting het meer 6k, was wel mooi. Uiteindelijk kregen we een lift van een vriendelijk echtpaar uit Santiago op 500 meter van het einde. Op de terug weg namen ze ons weer mee! Nog bij Laguna Verde geweest wat niet bijzonder was. Wel grappig om te zien hoe het blauwe water overgaat in groen.

Tussendoor zijn we als uitstapje naar Argentinië gegaan, Bariloche om precies te zijn. Bariloche staat bekend om chocola, wat echt hemels is daar, en Sint Bernard honden. Vanuit hier zijn we naar Cerro(heuvel) Campanario gegaan. Dit is gelegen in het Lake district. Op top van de heuvel heb je dan ook een schitterend uitzicht over de verschillende meren en bergen. Er is een kabelbaan die je kan nemen, maar wij hadden besloten om de kilometer te lopen. Het was erg stijl maar beter dan tien euro per persoon betalen voor dat stukje. Terug hebben we een stuk gelopen richting Bariloche en hebben we nog even een paar uur op het strand gelegen, toen we die eindelijk gevonden hadden.

Maandag gereisd richting Chiloe, wat als laatste stukje Zuid-Amerika onafhankelijk werd van de Spanjaarden in 1826. Het eiland staat vooral bekend om de vele, houten, felgekleurde kerken en de palafitos, huisjes op palen op het water. Deze hebben we in de hoofdstad Castro bekeken. De palafitos konden een opknapbeurt gebruiken, van de vrolijke kleurtjes was weinig over. De kerk was wel leuk om te zien, geel met een paars dak en rode torentjes. Na Castro richting het Nationaal park gegaan, waar we een paar kleine wandelingen hebben gedaan door bos, heide en duinen om even op het strand te zitten. Woensdag zijn we met een aantal van het hostel Ancud, de plaats waar we sliepen, gaan verkennen. Eigenlijk was er weinig te zien, maar het was relaxed en gezellig. We zijn langs marktjes, stranden en twee forten gelopen. Een van de jongens was Australisch. Met oog op de WK wedstrijd, wilde hij alvast de uitslag voorspellen door stenen in het water te gooien en het aantal sprongen te tellen. Volgens hem verliest Oranje met 4-3, maar we hebben hem even duidelijk gemaakt dat hij blij mag zijn als ze over het hele toernooi vier doelpunten maken. S middags de bus naar Puerto Montt genomen, waar onze cruise vandaan gaat. Puerto Montt is een typische doorreis stad, veel toeristen maar eigenlijk verder niks te beleven.

Vrijdag de dertiende gingen we op de cruise. Maar eerst konden we eindelijk naar de kapper, voor nog geen vijf euro! De cruise was eigenlijk een grote ferry inclusief auto's en vrachtwagens die er op gingen. We hadden een kamer met een Nederlands meisje, Duits meisje en Duitse oude vrouw. Na een mooie zonsondergang in de haven vertrok de boot. De tocht was drie nachten, ongeveer vier dagen. Hij vaarde langs fjorden, gletsjer en onderweg konden we wildlife spotten. Uiteindelijk hebben we dolfijnen gezien en veel verschillende vogels. De walvissen hadden zich helaas verstopt. De nacht van zaterdag op zondag was best ruig, je had het gevoel of je alle kanten op ging. Het weer onderweg was okay, je kon genoeg zien maar niet heel ver. Ook wat regen gehad maar we mochten ook bij de kapitein in de stuurhut staan. Zo hoefden we niks te missen. Onderweg was ook een schip te zien wat schipbreuk geleden had. Tegenwoordig diende het als vuurtoren. Een van de andere attracties was de smalste straat waarbij het telkens leek alsof de grote boot er absoluut niet door heen paste. Verder hebben we ons vermaakt met eten en hangen met onze kamergenoten, een Engels stel en ook wat Chilenen die Nederlands gingen proberen te leren. Tussendoor was er een stop bij Puerto Eden, waar kleine bootjes kwamen om de mensen op het schip te brengen. Aan het einde van de trip konden we niet aan wal doordat er teveel wind stond. Na twee uur en veel overleg mochten we uiteindelijk verder. Wat grappig was, is dat de wc's niet meer werkten. Het Duitse meisje was geweest en vertelde met schaamrood op haar wangen dat die niet meer werkte. Toen we vroegen of ze had geplast of nummer twee had gedaan, wisten we het antwoord snel en duurde het een tijd voordat we konden ophouden met lachen. Het waren een paar gezellige dagen en mooie dingen kunnen zien.

Dinsdag zijn we een dag in Puerto Natales gebleven. Weliswaar weinig te doen, maar wat informatie ingewonnen, gelunched met een deel van de groep van de boot en verder weinig. Hierna naar Torres del Paine, waar vele wandelingen te doen zijn.

Woensdag zijn we eerst gelopen naar Mirador las Torres, het uitkijkpunt over de bergen met het groen blauwe meer op de voorgrond. Aardig wat kilometers over de bergen, omhoog en weer naar beneden ging het pad constant. S Avonds voor het eerst sinds lange tijd weer eens in een tent geslapen, gelukkig stond die al klaar toen we aankwamen. Volgende dag de camping als startpunt naar de bushalte gelopen, die zeven kilometer doen we wel even dachten we. Na de bus en een catamaran begonnen aan de echte wandeling van die dag, naar glacier Frances. De tocht ging langs meren en over de bergen. Aan het einde was de gletsjer waar zowaar een stuk afbrak toen we even pauze hadden genomen. Klonk als een snelweg of als donder. Daarna zelfde route terug genomen. De bus begaf het maar gelukkig konden we gelijk in één van de andere bussen overstappen. Totaal in twee dagen een hele marathon gelopen, konijnen en guanaco's gezien. Helaas geen puma! Omdat we geen eten in huis hadden en Elvira niet zonder jas in de regen over straat mocht, werd ze door de eigenaar even in zijn auto heen en weer gebracht naar een winkel. Goede service!

Vrijdag zijn we naar El Calafate geweest waar de immense gletsjer Perito Moreno te zien is. Veertien kilometer lang, vijf kilometer breed en 40 meter boven water. Lijkt het een grote ijsklont in een glas water. Per dag beweegt hij twee meter en breekt hij ook twee meter af, de snelst bewegende gletsjer ter wereld. Ondanks de regen hebben we bijna twee uur lang buiten gestaan. Terwijl we er stonden braken er diverse stukken af, maar de grootste gebeurde toen we bijna weg liepen. Een brok van twee bij twee stortte zo het water in! Erg cool om te zien. Na het ijs nog even een rondje in het dorp gelopen. Op de terugweg begaf de bus het alweer, na ongeveer een uur kregen ze hem weer aan de praat. Zelfs de grenzen waren extra lang voor ons open gebleven.

Zaterdag de bus in richting Ushuaia. Het weer hier is helaas goed te vergelijken met Nederland, koud en nat. Zelfs natte sneeuw gezien. Zondag hebben we een mooie stempel voor ons paspoort gehad, Ushuaia is namelijk fin del mondo. Daarna richting Glacier Martiel gelopen en met een kabelbaan omhoog gegaan, beetje rondgekeken en weer terug gegaan. We hebben nog door de sneeuw gelopen die vorige week was gevallen. Dag daarna naar Tierra del Fuego NP geweest. Daar hebben we de Sanda Costera gelopen, een wandeling langs de kust over de heuvels. Was een mooie tocht maar moesten veel moeite doen om niet tot onze enkels in de modder te staan. Daarna nog wat kleine wandelingen gedaan onder andere bevers en vossen gezien.

Dinsdag is onze laatste ochtend in het zuiden. We verlaten de kou om kerst en oud en nieuw te vieren in Buenos Aires, waar het ongeveer 33 graden is momenteel. Een stuk aangenamer!

Iedereen fijne kerst en alvast gelukkig nieuw jaar! Tot volgend jaar!

Liefs,

Miranda en Elvira