Argentinië & San Pedro de Atacama

Vanuit Buenos Aires zijn we richting Mendoza vertrokken. Bij de liefhebbers wel bekend om de wijn. In die regio is ook nog de hoogste berg van Zuid Amerika en de hoogste buiten de Himalaya, de Aconcagua (6962m). Om hem echt te beklimmen heb je minimaal tien dagen nodig om boven te komen, vanwege de hoogtestijging.
Via het hostel hebben we een tour gedaan naar de base van de berg, op ongeveer 3000m hoogte. We hadden verschillende stops onderweg. De eerste was bij het meer, Los Horsones. Daarna in het dorpje Uspallata, waar een deel van 7 years in Tibet is opgenomen. Bij het groene skigebied Los Penitentes zijn we met een stoeltjeslift naar boven gegaan waar we konden genieten van een mooi uitzicht over de bergen en het dal. Hierna zijn we naar de berg zelf gegaan waar we een wandeling hebben gemaakt rond de gletsjermeren die erg droog staan omdat er al een paar jaar geen sneeuw was gevallen, onder andere door de kernreactor ramp in Japan. Hierna naar het laatste dorp voor de Chileense grens geweest, waar meer gebouwen staan dan de tien mensen die er wonen. Op de terugweg zijn we gestopt bij een voormalig Inca dorp wat door een gletsjer was overspoeld. Door allerlei soorten mineralen is de ijslaag vooral verschillende tinten schitterend geel. Het enige wat in het dorp nog bestaat na nog een gletsjer verschuiving is de kerk. Iets verderop is een begraafplaats waar veel mensen begraven liggen die gestorven zijn tijdens de beklimming. Op de verdere terugweg probeerde de gids en chauffeur nog wat gezelligheid te creëren door er een discobus van te maken. Vrolijke muziek aan en door de tunnels knipperden de discolichten.

Volgende dag stond in het teken van Vino, Vino en...... Vino. Met de bus naar Maipu richting de wijngaarden, waar we bij de fietsverhuur erg enthousiast werden ontvangen door Mister Hugo en zijn crew. Met een plattegrond op zak zijn we eerst begonnen bij de olijfgaarden. Wat weetjes over olijven te horen gekregen zoals voor 1 liter olie is tien kilo olijven nodig, zwarte olijven zijn alleen donkerder door een langer rijpingsproces en een olijfboom gaat pas na zeven jaar goede olijven afgeven. Verklaart wel waarom olijfolie niet goedkoop is. Daarna begon de proeverij, verschillende soorten olie, tapenade, likeuren, jams en chocola kwamen op tafel. De lekkerste waren de tapenade met knoflook, mosterd met chardonnay en chocola met citroen. Daarna naar de eerste wijngaard, Di Tommaso, de oudste bodega in de regio. Hier hebben we vier verschillende soorten wijn geproefd en een kleine rondleiding gehad. Eentje was een dessertwijn die in eerste instantie naar honing smaakt, maar juist een meer noten smaak achterlaat in je mond. Bij El Cerno, een klein bedrijf met slechts 6000 flessen productie per jaar. mochten we twee soorten kiezen. We hadden hier een rondleiding samen met een groep die op tour was, met Belgen en Nederlanders. Samen met hen hebben we bij Mevi nog een fles wijn opengetrokken zonder mee te hoeven betalen. Daarna moesten we helaas terug. Het fietsen was nog goed te doen ondanks de vele wijntjes en bij terugkomst bij Mr. Hugo kregen we nog overheerlijke citroenlimonade. 'S avonds met een deel van de groep afgesproken om te eten en de kroeg in te gaan.

De volgende stop was Cordoba. De tweede stad van Argentinië met vooral veel studenten. De enige dag hebben we de stad verkend, langs jezuïeten gebouwen en op Plaza San Martin geweest. De andere dag waren we om half zes opgestaan om met de bus naar het nationaal park van de condor te gaan. De bus was erg laat en aangezien die eigenlijk nooit op tijd rijdt, stonden we hier niet van te kijken. Helaas hadden ze besloten om te staken en konden we niet naar het park. Op naar de volgende bestemming Salta dan maar.

Op de weg naar Salta werden we al erg enthousiast onthaald door regen, onweer en de bliksem. In Salta werd dit niet anders. Daarom hebben we maar geluncht ergens binnen met de specialiteit empanadas, deeghapjes gevuld met vlees en kaas. Tot Elvira's spijt was er helaas geen kip meer. 'S avonds zijn we gaan kijken bij Dakar festival. Door het slechte weer was het al bijna voorbij toen we aankwamen. Nog wel een paar mooie auto's en motoren gespot. De volgende dag de stad bekeken in ongeveer een half uur. Daarna weer naar het Dakar terrein. We wilden eigenlijk de race zelf zien, maar daar konden we niet komen. Op het terrein waren diverse spellen en werden gratis drankjes en ijsjes uitgedeeld. Tegen het einde van de middag kwamen de auto's terug. Ze reden over het podium en eentje sprong er zelfs van het podium af. Tussendoor waren er verschillende presentatoren die alles aan elkaar praten. Toen er gevraagd werd wie er van dansen hield, wezen alle Argentijnen om ons heen naar ons. En bedankt! De presentator stelde een paar vragen en we kregen een boekje met de route. De vrachtwagens duurden een beetje lang dus we besloten om te gaan. Vlak buiten het terrein kwamen we een stel Nederlanders, we 4 Dakar, tegen die we de avond er voor hadden ontmoet. Ze hadden een gave auto met de logo's van de verschillende sponsors en bezochten hiermee de races. De Argentijnen stonden in de rij om op de foto te gaan met ze. Toen de vrachtwagens toch kwamen zijn wij ook op het dak geklommen om goede foto's te kunnen schieten. Daarna moesten wij ook voor alle Argentijnen op de foto. Toen we weg reden met de auto werden we uitgezwaaid. Zo voelt het dus om beroemd te zijn!
De volgende dag hadden we een excursie geboekt naar Cafayate. Het landschap onderweg was echt prachtig. Rode rotsen afgewisseld met groene vlakken en mega grote cactussen. We zijn gestopt bij Devils throat, waar we letterlijk naar boven zijn geklommen. Maar een klein stukje maar wel leuk om te doen. Daarna doorgereden naar een bodega om nog maar eens wijn te proeven! Even in het stadje geweest maar daar was weinig te beleven. Op de terugweg nog gestopt bij lama's en bij het amfitheater, een uitsparing tussen de rotsen waar het geluid mooi weerkaatste. Op deze trip zaten toevallig ook mensen uit Leiden.

Vanuit Salta naar Tilcara wat in het gebied van quebrada de humuhucua ligt. Dit is vooral bekend om de vele kleuren in het landschap, rood, groen, geel enz. We hebben de ruïne bezocht van een oud Inca dorp wat vooral interessant was om het mooie uitzicht bovenaan. Ook zijn we naar een andere Devils throat geweest. Een kloof waar je door heen kon lopen, over sloten springend om uiteindelijk uit te komen bij een waterval. 'S nachts hadden we de bus naar San Pedro de Atacama in Chili vanaf Purmaraca. Hier is de zeven kleuren heuvel. Omdat we pas om half vier gingen, hebben we gecrasht op de bank van een vier sterren hotel. Ze hadden foto's van Bea, Maxima en Willem-Alexander staan, bleek dat die een aantal jaar geleden daar een tijd waren gebleven voor Máxima's projecten.

San Pedro ligt in één van de droogste woestijnen ter wereld. Op de een of andere manier viel er precies regen toen wij er waren. Rond San Pedro hebben we diverse tours gedaan. De eerste was Laguna Altiplanica y Salar de Atacama. Onze eerste stop was bij de vulkaan Licancabur die vijftig procent van Chili is en vijftig procent van Bolivia. Ongeveer alle vulkanen in de regio zijn tussen de 4000 en 5000 meter hoog. Hier stond ook een teken van de capricorn, waar de zon precies 90 graden boven de aarde staat. Daarna hebben we ontbeten in het dorpje Socaire (wel 128 inwoners). Daarna zijn we naar Laguna Miscanti en Meniques gegaan, beiden vernoemd naar de bergen die er naast staan. Daarna naar Salar de Atacama met Laguna Chaxa. Dit is de eerste zoutvlakte die we gezien hebben. In het water weerspiegelt alles. Ook waren er drie soorten flamingo's, witte en roze. Erg mooi om te zien. Als laatste zijn we gestopt in Toconao. In de tour zat ruim 2000 meter hoogteverschil waar we gelukkig niks van gemerkt hebben, misschien mede door de coca bladeren die we gekauwd hebben.

De andere tour was naar Valle de la Luna, die zo heet omdat het erg lijkt op een maanlandschap. Kleine wandeling gemaakt met super mooie uitzichten over het ruige kleurrijke landschap. Onder andere een amfitheater gezien en drie Maria's waar je toch wel aardig wat fantasie bij nodig had. De zonsondergang hebben we gezien bij Death Valley, die zijn naam dankt aan het gebrek aan water waardoor je het niet lang zou kunnen uithouden daar.

De laatste tour was naar el tatio geisers. Om vier uur in de ochtend moesten we klaar staan. Door het donker en redelijk dichte mist volgden we een weg die verdacht veel leek op Purnululu NP, gelukkig deze keer geen lekke band! Na veel geschud kwamen we bij de ingang van het park. We hebben langs verschillende geisers gelopen, sommige alleen met stoom, sommige met water. Er was er ook eentje die pas twee jaar oud was. Bij een aantal geisers zijn ook ooit mensen omgekomen. Een Spanjaard was bijvoorbeeld zo dronken dat hij zo in de geiser sprong. Met gemiddeld tachtig graden is dat net iets te warm! Voordat we weg gingen mochten we nog even relaxen in een hot water pool, die met 30 graden gelukkig iets aangenamer was.

Ons stukje Chili en Argentinië zit er op. Morgenochtend vroeg vertrekt onze bus richting Bolivia, waar het volgende avontuur wacht.

Ciao chickos y chickas!